Neden Çocuğum Odasında Tek Başına Uyumaktan Korkuyor?

Çocuklar dünyaya yeni gelmiş olmanın bilinmezliği nedeniyle birçok şeyden korkabilirler. Çünkü dünyayı yeni tanıyorlar ve bu bilinmezlik korkuya sebep olabilir. Karanlıktan, yüksek seslerden, gece rüzgarda pencereye çarpan bir dalın çıtırtısından, anne ya da babadan ayrılmaktan, yeni bir okuldan, yeni bir bakıcıdan, yabancı insanlardan, canavarlardan, ruhlardan ve bunun çok daha fazlası şeyden korkabilirler. Korku tehdit olarak algıladığımız durumlar karşısında önlem almamızı sağlayan çok işlevsel bir duygudur. Diğer tüm duygularımız gibi ona da ihtiyacımız vardır.  Ancak özellikle çocuklarda zaman zaman gördüğümüz korkular gerçek bir tehdit karşısında ortaya çıkmayabilirler. Korkunun öznesi yaşlara göre çocuktan çocuğa göre değişkenlik gösterebilmesine karşın belli yaş aralıklarında belli korkular görülebilir.

Çocuklar Neden Korkarlar

Olumsuz yaşanmışlıklar çocuklarda korkunun gelişmesine sebep olabilir. Anne karnında, doğum esnasında gelişen bazı komplikasyonlar, bebeklik ve çocuklukta yaşanılan ihmaller, yaralanma ve kazalar çocukların korkularına kaynak oluşturabilir.

Çocuklar ebeveynlerinin birçok hareketini izler ve taklit ederler. Ebeveynin yaşadığı bir korkuyu çocuk direk olarak içselleştirir ve bir dahaki sefere aynı korkuyu çocuk da yaşar. Bu yüzden ebeveynlerin çocuklarının yanında bir şeyden korksalar dahi kontrolü kaybetmemeleri önemlidir.

Bazen çocuklar korkularını genelleyebilirler. Örneğin bir kediyle yaşadığı deneyimin ardından korkan bir çocuk daha sonra tüylü ya da kuyruğu olan bir şekilde kediye benzettiği birçok hayvan karşısında aynı korkuyu yaşayabilir.

Zaman zaman ebeveynlerin kendi aralarındaki ilişki ya da çocukla olan iletişiminden kaynaklanan sorunlarda çocuk bu durumu sembolleştirir ve hayalet, canavar gibi korkular olarak karşımıza çıkabilir.

Ebeveynlerin unutmaması gereken önemli noktalardan biri ise çocuklar bu dünyayı yeni keşfetmekler ve bizim bildiğimiz, tecrübe ettiğimiz birçok şeyi henüz tecrübe etmediler. Bu yüzden henüz ne canavarların gerçek olmadığını biliyorlar ne de hayaletlerin. Bu sebeple kendi bilgi birikimimiz ile onlara yol gösterici olmalı bilmedikleri şeyler karşısında yaşadıkları korkular konusunda sabırla onlara destek olmalıyız.

Çocukların Korkuları Karşısında Ebeveynlerin Tutumu Nasıl Olmalıdır?

Çocukların korkuları karşısında ebeveynlerin alaycı olmayan, çocuğun korkusunu umursadığını gösteren bir yaklaşımı olmalıdır. Çocuğunuz size korkularından bahsettiğinde onu dinleyip korktuğu şeyin tam olarak ne olduğunu anlamak çok önemlidir. “Aman bundan mı korkuyorsun, Yok burda hırsız falan, canavarlar gerçek değil zaten.” gibi cümleler ve bunlara benzer cümleler kesinlikle çocuklara söylenilmemelidir. Çocuğun korkularının altında yatan gerçek sebebi öğrenebilmek için çaba sarf edilmeli ve çocuk ile korkuları konusunda buna yönelik iletişim kurulmalıdır. Örneğin çocuğunuz gece uyurken eve bir hırsızın gelip onu kaçıracağından ya da ailesine ve kendisine zarar vereceğinden korkuyorsa çocuğunuz ile bu korkusu üzerine konuşabilir eve neden bir hırsızın giremeyeceğinden, eve bir hırsızın girememesi için aldığınız önlemlerden ona bahsedebilir, siz yanındayken ne kadar güvende olduğunu ona söyleyebilirsiniz. Ancak korku yalnızca bir belirtidir. Korkunun altında yatan asıl sebebin araştırılması çok önemlidir. Örneğin yakın bir tarihte gerçekleşen bir ev, okul ya da bakıcı değişikliği, aileden birinin veya bir aile yakının kaybı, yeni doğan bir kardeş, okunan bir kitap ya da izlenilen bir film gibi. Çocuğun bu korkuyu ne zamandır yaşadığını belirlemek korkunun asıl kaynağını tespit etmede de kolaylık sağlayacaktır. Örneğin çocuğunuz 4 aydır karanlıktan korkuyorsa 4 ay öncesinde yukarda saydıklarımızdan herhangi birisinin ya da bu gibi bir durumun olup olmadığını öncelikli olarak kontrol edebilirsiniz.

Çocukların yaşadıkları korkular travmatik bir yaşantının sonucunda oluşabilir (Örneğin istismar.). Her ne sebeple olursa olsun bu korkular çocuğunuzun yapmak istediklerine engel oluyor, hayatını kısıtlamasına sebep oluyorsa mutlaka bir uzmana danışmanız tavsiye edilir.